2020 was me het jaartje wel, voor iedereen. Ook voor mij als programmeur van de concerten en danceavonden. Hoogte- en dieptepunten, chaos en rust, stampvolle zalen en een afgesloten pand; extremen wisselden elkaar in rap tempo af. Toch kijk ik met trots, en een bescheiden glimlach, terug op dit knotsgekke jaar.
Het jaar begon bijzonder. We rondden net een gedwongen reorganisatie af en moesten afscheid nemen van een aantal collega’s. Dat was niet omdat het slecht ging met de bezoekersaantallen, integendeel: Na een geslaagd oud & nieuw-feest hadden we direct volle zalen en heerlijke shows van o.a. Tim Akkerman, Roxeanne Hazes en New Cool Collective. Tijdens Afterslag en onze muziekcafé’s vond aanstormend talent van over de hele wereld een publiek. Op dancegebied zorgden o.a. Papi Chulo en Vunzige Deuntjes voor nachten vol schuddende billen van opgeteld duizenden Apeldoorners. Met hardcore-feestje RAW haalden we wereldtopper Angerfist binnen. 2020 beloofde een fantastisch jaar te worden. De jaarlijkse Nacht van de Swing op 7 maart verkocht in recordtempo uit en bracht 500 dansende liefhebbers terug in de tijd. Het bleek voorlopig het laatste feestje te zijn.
Donderdag 12 maart. We keken de persconferentie van Rutte met hele aanwezige team rondom één computer. Er werd aangekondigd dat de komende twee weken alle concertzalen hun deuren moesten sluiten. Ik was in shock. Een show afzeggen had ik eigenlijk nooit hoeven doen, Laat staan negen producties, die de komende weken gepland stonden, in één keer. Ik kon wel janken, maar daar was geen tijd voor: binnen anderhalf uur waren alle shows en producties verplaatst; de hele muziekindustrie was in rep en roer. De afscheidsborrel van drie collega’s, na de reorganisatie, zou diezelfde avond plaatsvinden. Die ging, hoe triest ook, niet door.
Snel daarna werd duidelijk dat dit allemaal nog wel even ging duren. We hadden verplaatste shows uit maart veelal naar juni verplaatst, maar die gingen al gauw door naar het najaar. Het festivalseizoen werd geschrapt. De muziekindustrie stortte voor een deel in elkaar: zzp’ers – dat zijn er heel veel in deze business – zagen hun inkomsten verdampen. Podia en instellingen moesten reorganiseren en personeel op straat zetten (wij hadden dat ‘gelukkig’ net voor de crisis al gedaan). Artiesten en hun boekers en managers zagen plannen (en inkomsten) razendsnel verdwijnen. Een heel groot deel van mijn netwerk stond opeens in fabrieken en in de bouw bij te klussen. Of ze verlieten de muziekindustrie, noodgedwongen, helemaal.
Toen het aan het begin van de zomer wel duidelijk was dat heel 2020 ‘niks’ meer zou worden, bedachten we een alternatief. Samen met collega Inge stampten we de ‘Seated Specials’ uit de grond: elke vrijdagavond een intieme concert voor 42 liefhebbers, het maximale aantal met de anderhalve meter. En dat twee keer op een avond. Niet alleen om het publiek iets leuks te bieden, maar vooral ook om zoveel mogelijk geld ‘de keten’ in te blijven pompen: artiesten konden zo toch nog optreden, technici aan de knoppen schuiven, boekers en managers weer iets verkopen en ik, ik kon eindelijk weer iets programmeren. Ook mijn collega’s van productie en horeca gingen hard aan de slag om dat mogelijk te maken; het bleek nog een heel gedoe om concerten te organiseren, alle nieuwe maatregelen in acht houdend. Maar het werkte. En hoe! In september en oktober hadden we prachtige concerten van o.a. Tim Knol, Ruben Annink, DO, REMY. (do-re-mi, toevalligerwijs) en Lucky Fonz III. Ik was blij.
Het virus bleek echter moeilijker onder controle te krijgen dan men aanvankelijk dacht, en de mogelijkheden voor concerten werden steeds beperkter: 42 bezoekers werden er 30. Twee shows op een avond werd er maar één. Uiteindelijk moest ook zelfs de horeca sluiten. Toen hebben we, in nauw overleg met de artiesten, maar besloten de meeste Seated Specials weer uit te stellen naar 2021. Zo hield het ‘feestje’ medio november weer op. Op 4 december hadden we nog één prachtig concert van Sandra van Nieuwland, en dat was het dan, voor 2020.
Inmiddels zitten we in de tweede lockdown, en hebben we uitzicht op een vaccin. Er is licht aan het einde van de tunnel. We hopen vanaf eind januari de Seated Specials weer door te zetten, met bijzondere optredens van artiesten van allerlei pluimage. Tot en met april hebben we al veel mooie dingen op de planning staan. Ik voorzie dat we langzaam weer kunnen gaan opbouwen in capaciteit. De muziekindustrie gaat er nu vanuit dat we vanaf september weer ‘normaal’ kunnen draaien, hoewel het natuurlijk koffiedik kijken blijft met dit onvoorspelbare virus.
Ik kijk persoonlijk terug op een bijzonder jaar, waarin ik alles wat ik heb meer heb leren waarderen. We hebben prachtige mensen verloren binnen de GIGANT-familie, hebben veel mensen uit ons netwerk hard zien strijden, maar ik ben blij dat ik vooral veel liefde en begrip heb ervaren. Als collega’s zijn we, ondanks het vele thuiswerken, meer naar elkaar toegegroeid. Binnen de muziekindustrie wordt elkaar (nog) meer gegund dan eerder. En de bezoekers zijn blijven komen. Waarvoor dank. Heel veel dank.
Maak wat moois van de laatste dagen van 2020, en we proosten hopelijk snel op het nieuwe jaar. Ik zorg voor de muziek.
Joris Postulart
Programmeur pop en dance
